|
|
| แถว 11: |
แถว 11: |
| | * [[Python Programming/Print Command|Print Command]] | | * [[Python Programming/Print Command|Print Command]] |
| | * [[Python Programming/Strings|Strings]] | | * [[Python Programming/Strings|Strings]] |
| − |
| |
| − | == ติดตั้งภาษาไพทอน ==
| |
| − | คุณสามารถดาวน์โหลดภาษาไพทอนได้จากเวบไซต์อย่างเป็นทางการ http://www.python.org/ ขณะนี้ (15 ตุลาคม 2551) เราแนะนำใหัคุณดาวน์โหลดไพทอนเวอร์ชัน 2.5 เนื่องจาก Crunchy ไม่สามารถใช้ได้กับไพทอนเวอร์ชันต่ำกว่า 2.4 หรือไพทอนเวอร์ชัน 3.0 ขึ้นไปได้ (เราไม่แน่ใจว่ามันใช้กับเวอร์ชัน 2.6 ได้หรือไม่เนื่องจากเรายังไม่ได้ทดสอบ) นอกจากนี้โค้ดไพทอนอื่นๆ ในเอกสารอื่นๆ ในเวบไซต์นี้ล้วนเขียนขึ้นด้วยไพทอนเวอร์ชัน 2.5 ทั้งสิ้น กรุณาดาวน์โหลดโปรแกรมติดตั้งที่เหมาะสมกับระบบปฏิบัติการที่คอมพิวเตอร์คุณใช้อยู่และติดตั้งภาษาไพทอนตามคำแนะำนำของโปรแกรมแล้ว
| |
| − |
| |
| − | == ตัวแปรภาษาไพทอน (Python Interpreter) ==
| |
| − | ตัวแปรภาษาไพทอนเป็นโปรแกรมที่ติดมากับภาษาไพทอนที่คุณได้ดาวน์โหลดมาเมื่อตะกี้นี้ มันมีหน้าที่สองอย่าง
| |
| − |
| |
| − | # อ่านซอร์สโค้ดภาษาไพทอนแล้วแปรความหมายคำสั่งต่างๆ ''หรือ''
| |
| − | # เป็นโปรแกรมที่อนุญาตให้ผู้ใช้ป้อนคำสั่งหรือนิพจน์ภาษาไพทอน แล้วพิมพ์ผลลัพท์ออกทางหน้าจอ (กล่าวคือเป็น [http://en.wikipedia.org/wiki/REPL read-eval-print loop]) พูดได้อีกอย่างหนึ่งคือมันอนุญาตให้ผู้ใช้เขียนโปรแกรมได้โดยไม่ต้องเซฟเก็บไว้ในไฟล์ก่อน
| |
| − |
| |
| − | เราจะใช้ตัวแปรภาษาไพทอนในรูปแบบ read-eval-print loop การทำความคุ้นเคยกับภาษาในขั้นแรก แล้วจะพูดเรื่องการเขียนซอร์สโค้ดเก็บไว้ในไฟล์ทีำหลัง
| |
| − |
| |
| − | === การใช้ตัวแปรภาษาไพทอนเป็น read-eval-print loop ===
| |
| − | คุณสามารถเรียกให้ตัวแปรภาษาไพทอนทำงานได้็ด้วยการสั่งคำสั่ง
| |
| − | python
| |
| − | ใน shell ในระบบปฏิบัติการของคุณ ผู้ใช้ระบบปฏิบัติการ Windows อาจจะเจอ shell บ่นว่าไม่มีโปรแกรมชื่อ python ในกรณีให้แก้ไขโดยการสั่ง
| |
| − | set PATH=%PATH%;C:\Python25
| |
| − | หรือการไปแก้ไข Environment ชื่อ Path ใน Control Panel -> System -> Advanced -> Environment Variables ให้มี C:\Python25 รวมอยู่ด้วย (อนึ่ง ไดเรคทอรี C:\Python25 นี้อาจเปลี่ยนไปตามเวอร์ชันของภาษาไพทอนที่คุณลอง กล่าวคือถ้าคุณลงเวอร์ชัน 2.6 ก็ต้องใช้ไดเรคทอรี C:\Python26 แทน นอกจากนี้คุณยังสามารถเลือกลงภาษาไพทอนที่ไดเรคทอรีอื่นๆ ก็ได้ ซึ่งในกรณีนี้คุณจะต้องใช้ไดเรคทอรีที่คุณลงภาษาไพทอนไว้แทน C:\Python25)
| |
| − |
| |
| − | เมื่อคุณเรียกตัวแปรภาษาไพทอนให้ทำงานแล้ว คุณจะเห็นหน้าจอคล้ายๆ หน้าจอข้า่งล่างนี้
| |
| − |
| |
| − | <pre>
| |
| − | Python 2.5.1 (r251:54863, Apr 18 2007, 08:51:08) [MSC v.1310 32 bit (Intel)] on
| |
| − | win32
| |
| − | Type "help", "copyright", "credits" or "license" for more information.
| |
| − | >>>
| |
| − | </pre>
| |
| − |
| |
| − | โดยคุณสามารถพิมพ์คำสั่งภาษาไพทอนหนึ่งคำสั่ง แล้วกด ENTER ตัวแปรภาษาไพทอนก็จะนำเอาคำสั่งนั้นไปปฏิบัติ ยกตัวอย่างเช่น
| |
| − |
| |
| − | <pre title="interpreter">
| |
| − | >>> print "Hello, world!"
| |
| − | Hello, world!
| |
| − | >>> 1+1
| |
| − | 2
| |
| − | >>> print 2+3
| |
| − | 5
| |
| − | </pre>
| |
| − |
| |
| − | === การใช้ตัวแปรภาษาไพทอนแปลโปรแกรมที่เก็บไว้ในไฟล์ ===
| |
| − | เราสามารถเรียกตัวแปรภาษาไพทอนให้แปลโปรแกรมที่เก็บไว้ในไฟล์ได้ด้วยการสั่ง
| |
| − | python <<ชื่อไฟล์>>
| |
| − | เมื่อ <<ชื่อไฟล์>> คือชื่อไฟล์ที่เก็บโปรแกรมของเราไว้ ปกติแล้วไฟล์ที่เก็บโปรแกรมภาษาไพทอนจะมีนามสกุล .py เช่น hello.py หรือ abc.py เป็นต้น
| |
| − |
| |
| − | เพื่อเป็นการสร้างความคุ้นเคยกับภาษา ลองก็อปปี้โค้ดข้างล่างนี้ใส่ไฟล์ชื่อ factorial.py
| |
| − | <pre title="editor external">
| |
| − | def factorial(n):
| |
| − | if n == 0:
| |
| − | return 1
| |
| − | else:
| |
| − | return n * factorial(n-1)
| |
| − |
| |
| − | for n in range(10):
| |
| − | print str(n)+"! =", factorial(n)
| |
| − | </pre>
| |
| − | แล้วสั่ง
| |
| − | python factorial.py
| |
| − | ใน shell ซึ่งเมื่อสั่งแล้วโปรแกรมควรจะพิมพ์ค่าของฟังก์ชันแฟกตอเรียลตั้งแต่ 0! ถึง 9! ออกทางหน้าจอดังต่อไปนี้
| |
| − | <pre>
| |
| − | 0! = 1
| |
| − | 1! = 1
| |
| − | 2! = 2
| |
| − | 3! = 6
| |
| − | 4! = 24
| |
| − | 5! = 120
| |
| − | 6! = 720
| |
| − | 7! = 5040
| |
| − | 8! = 40320
| |
| − | 9! = 362880
| |
| − | </pre>
| |
| − |
| |
| − | == นิพจน์ทางคณิตศาสตร์ ==
| |
| − | โดยทั่วไปแล้วนิพจน์ทางคณิตศาสตร์ในภาษาไพทอนจะคล้ายๆ กับภาษา C
| |
| − | <pre title="interpreter">
| |
| − | >>> 6*7
| |
| − | 42
| |
| − | >>> 10*(30+9) + 8
| |
| − | 398
| |
| − | >>> 10.0*(30+9)+8
| |
| − | 398.0
| |
| − | >>> 3*10000+7564
| |
| − | 37564
| |
| − | >>> 464 / 9
| |
| − | 51
| |
| − | >>> 4649 / 9.0
| |
| − | 516.55555555555554
| |
| − | >>> 4649.0 / 9
| |
| − | 516.55555555555554
| |
| − | >>> 10%3
| |
| − | 1
| |
| − | </pre>
| |
| − | นิพจน์ข้างต้นทำให้เราได้ข้อสังเกตดังต่อไปนี้
| |
| − | * ภาษาไพทอนมีข้อมูลชนิดตัวเลขอย่างน้อยสองชนิด คือ เลขจำนวนเต็ม (int) และเลขทศนิยม (float) ในทางเทคนิคแล้ว float ของไพทอนมีความละเอียดเท่ากับ double ในภาษา C
| |
| − | * มีการทำ [http://en.wikipedia.org/wiki/Type_conversion type coercion] คล้ายภาษา C คือเมื่อนำ int ไปบวกหรือคูณกับ float แล้วก็จะได้ float
| |
| − | * เครื่องหมายหาร (/) ของไพทอนคล้ายภาษา C กล่าวคือ ถ้าเราเอา int ไปหาร int เราจะได้ผลหารเป็น int แต่ถ้าเอา int ไปหาร float หรือเอา float ไปหาร int จะได้ผลลัพท์เป็น float
| |
| − |
| |
| − | สิ่งที่น่าสังเกตของเครื่องหมาย (/) และเครื่องหมายหารเอาเศษ (%) หารคือ ถ้าตัวหารเป็นบวกแล้ว มันจะพยายามทำให้เศษของการหารจะเป็นบวกด้วยเสมอ
| |
| − | <pre title="interpreter">
| |
| − | >>> -11/3
| |
| − | -4
| |
| − | >>> -11%3
| |
| − | 1
| |
| − | </pre>
| |
| − | ซึ่งนี่ผิดกับภาษา C ซึ่งเมื่อคำนวณนิพจน์ -11 / 3 จะได้ผลลัพธ์เป็น -3 และเมื่อสั่ง -11 % 3 จะได้ผลเป็น -2 อย่างไรก็ดีถ้าตัวหารเป็นลบ ไพทอนจะมีพฤติกรรมเหมือนกับภาษา C
| |
| − | <pre title="interpreter">
| |
| − | >>> -11/-3
| |
| − | 3
| |
| − | >>> -11%-3
| |
| − | -2
| |
| − | </pre>
| |
| − |
| |
| − | นอกจากนี้ ไพทอนยังมีเครื่องหมายยกกำลัง (**) ซึ่งมีความสำคัญ (precedence) มากกว่าเครื่องเครื่องหมายคูณ
| |
| − | <pre title="interpreter">
| |
| − | >>> 4**2
| |
| − | 16
| |
| − | >>> 4.0**2
| |
| − | 16.0
| |
| − | >>> 2**0.5
| |
| − | 1.4142135623730951
| |
| − | >>> 4*3**2
| |
| − | 36
| |
| − | >>> (4*3)**2
| |
| − | 144
| |
| − | </pre>
| |
| − |
| |
| − | == ตัวแปรและการกำหนดค่าให้ตัวแปร ==
| |
| − | เราสามารถกำหนดค่าให้ตัวแปรได้โดยใช้เครื่องหมายเท่ากับ (=)
| |
| − | <pre title="interpreter">
| |
| − | >>> x = 20
| |
| − | >>> 2*x
| |
| − | 40
| |
| − | >>> y = x+5
| |
| − | >>> y
| |
| − | 25
| |
| − | >>> y**2
| |
| − | 625
| |
| − | </pre>
| |
| − | สังเกตว่าในภาษาไพทอน เราไม่จำเป็นตัองประกาศชื่อและชนิดของตัวแปรล่วงหน้าเหมือนภาษา C, C++, หรือ Java นอกจากนี้ตัวแปรในภาษาไพธอนจะเก็บข้อมูลชนิดใดก็ได้ และชนิดข้อมูลที่มันเก็บก็สามารถเปลี่ยนไปได้เรื่อยๆ ถ้ามันถูกกำหนดค่าใหม่ เช่น
| |
| − | <pre title="interpreter">
| |
| − | >>> x = 428
| |
| − | >>> x/3
| |
| − | 142
| |
| − | >>> x = x * 1.0
| |
| − | >>> x/3
| |
| − | 142.66666666666666
| |
| − | </pre>
| |
| − | เราสามารถกำหนดตัวแปรหลายๆ ตัวให้มีค่าเดียวกันได้เหมือนในภาษา C
| |
| − | <pre title="interpreter">
| |
| − | >>> x = y = z = 0
| |
| − | >>> x
| |
| − | 0
| |
| − | >>> y
| |
| − | 0
| |
| − | >>> z
| |
| − | 0
| |
| − | </pre>
| |
| − | หรือจะกำหนดค่าให้ตัวแปรทีละหลายๆ ตัวก็ได้
| |
| − | <pre title="interpreter">
| |
| − | >>> x, y, z = 1, 2, 3
| |
| − | >>> x
| |
| − | 1
| |
| − | >>> y
| |
| − | 2
| |
| − | >>> z
| |
| − | 3
| |
| − | </pre>
| |
| − |
| |
| − | == ฟังก์ชัน ==
| |
| − | ไพทอนมีฟังก์ชันสำเร็จรูปที่สามารถที่สามารถเรียกใช้ได้เลยอยู่หลายฟังก์ชัน ไวยากรณ์การเรียกฟังก์ชันของภาษาไพธอนเหมือนกับภาษา C และ Java กล่าวคือเขียนชื่อฟังก์ชันแล้วตามด้วยวงเล็บเปิด แล้วใส่ parameter ซึ่งถ้า parameter มีหลายตัวก็ให้คั่น parameter ที่อยู่ติดกันด้วยเครื่องหมายคอมมา (,) แล้วตามด้วยวงเล็บปิด เช่น โค้ดตัวอย่างต่อไปนี้เรียกใช้ฟังก์ชัน <tt>abs(x)</tt> ซึ่งคืนค่าสัมบูรณ์ของ <tt>x</tt> ที่ป้อนให้
| |
| − | <pre title="interpreter">
| |
| − | >>> abs(-10)
| |
| − | 10
| |
| − | >>> abs(0)
| |
| − | 0
| |
| − | >>> abs(10.5)
| |
| − | 10.5
| |
| − | </pre>
| |
| − | ฟังก์ชัน <tt>pow(x,y)</tt> ซึ่งคือค่า <tt>x</tt> ยกกำลัง <tt>y</tt> ซึ่งสามารถใช้แทน <tt>x**y</tt> ได้
| |
| − | <pre title="interpreter">
| |
| − | >>> pow(2, 16)
| |
| − | 65536
| |
| − | >>> pow(5, 0.5)
| |
| − | 2.2360679774997898
| |
| − | >>> pow(5, -2)
| |
| − | 0.040000000000000001
| |
| − | >>> pow(2, pow(2, 2))
| |
| − | 16
| |
| − | >>> pow(abs(-3), 1-abs(-1))
| |
| − | 1
| |
| − | </pre>
| |
| − | === ฟังก์ชันในไลบรารีภาษาไพทอน ===
| |
| − | ไลบรารีของภาษาไพทอนยังมีฟังก์ชันอื่นๆ ให้ใช้อีกมากมาย โดยที่ฟังก์ชันเหล่านี้จะถูกแบ่งจัดเก็บอยู่ใน '''โมดูล (module)''' หลายๆ โมดูล โดยก่อนที่เราจะสามารถนำฟังก์ชันเหล่านี้มาใช้ได้เราจะต้องทำการ "นำเข้า" โมดูลที่เก็บฟังก์ชันนั้นไว้ คำสั่ง <tt>import</tt> เป็นคำสั่งที่ใช้ในการนำ้เข้าโมดูลหรือฟังก์ชันที่อยู่ในโมดูลต่างๆ โดยมันมีไวยากรณ์ดังต่อไปนี้
| |
| − | <pre>
| |
| − | import <<ชื่อโมดูล>>
| |
| − | </pre>
| |
| − | ยกตัวอย่างเช่น ถ้าเราต้องการใช้ฟังก์ชันในโมดูืลชื่อ <tt>math</tt> ซึ่งเก็บฟังก์ชันทางคณิตศาสตร์ต่างๆ ไว้มากมาย เราก็จะสั่ง
| |
| − | <pre title="interpreter">
| |
| − | import math
| |
| − | </pre>
| |
| − |
| |
| − | == คำสั่ง print ==
| |
| − | คำสั่ง print มีไว้เพื่อพิมพ์ข้อความและค่าต่างๆ ออกทาง standard output ยกตัวอย่าง เช่น
| |
| − | <pre title="interpreter">
| |
| − | >>> print 1
| |
| − | 1
| |
| − | >>> print 2+5
| |
| − | 7
| |
| − | >>> print 2.0 / 3
| |
| − | 0.666666666667
| |
| − | >>> x = 65536
| |
| − | >>> print x
| |
| − | 65536
| |
| − | </pre>
| |
| − |
| |
| − | โดยคำสั่ง print จะทำการเว้นบรรทัดหลังจากพิมพ์ค่าออกไปแล้วให้โดยอัตโนมัติ
| |
| − |
| |
| − | คำสั่ง print สามารถรับ argument ได้หลายตัว โดยเราคั่น argument ด้วยเครื่องหมายคอมมา (,) คำสั่ง print จะใส่ช่องว่างระหว่าง argument ที่อยู่ติดกันให้โดยอัตโนมัติ
| |
| − | <pre title="interpreter">
| |
| − | >>> print 10, 9**3, 0.5*0.1234, 0
| |
| − | 10 729 0.0617 0
| |
| − | >>> x, y, z = 7, 8, 9
| |
| − | >>> print x, y, z
| |
| − | 7 8 9
| |
| − | </pre>
| |
| − |
| |
| − | == สตริง ==
| |
| − | ค่าประเภทสตริงในไพทอนนั้นคล้ายกับค่าประเภทสตริงในภาษา C และภาษา Java ที่ต่างกันคือทั้งเครื่องหมายฟันหนู (") และเครื่องหมายฝนทอง (') สามารถใช้ล้อมสตริืงเหมือนกัน
| |
| − | <pre title="interpreter">
| |
| − | >>> print "THIS IS AN EX-PARROT!!"
| |
| − | THIS IS AN EX-PARROT!!
| |
| − | >>> print 'THIS IS AN EX-PARROT!!'
| |
| − | THIS IS AN EX-PARROT!!
| |
| − | </pre>
| |
| − | เช่นเดียวกับในภาษา C ถ้าเราต้องการตัวอักษรฟันหนู (") ในสตริงที่ล้อมด้วยตัวอักษรฟันหนู เราจะต้องใช้ตัว escape sequence <tt>\"</tt> แทนตัวอักษรฟันหนู ในทำนองเดียวกัน ถ้าเราต้องการเครื่องฝนทอง (') ในสตริงที่ล้อมด้วยเครื่องหมายฝนทอง เราต้องใช้ escape sequence <tt>\'</tt> แทน
| |
| − | <pre title="interpreter">
| |
| − | >>> print "What do you mean \"miss\"?"
| |
| − | What do you mean "miss"?
| |
| − | >>> print 'I\'m sorry, I have a cold.'
| |
| − | I'm sorry, I have a cold.
| |
| − | </pre>
| |
| − | แต่เราไม่ต้องใช้ escape sequence ถ้าเราต้องการตัวอักษรฟันหนูในสตริงที่่ล้อมด้วยเครื่องหมายฝนทอง และในทางกลับกันก้เป็นจริงด้วย
| |
| − | <pre title="interpreter">
| |
| − | >>> print '"VOOM"?!? Mate, this bird would not "voom" if you put four million volts through it!'
| |
| − | "VOOM"?!? Mate, this bird would not "voom" if you put four million volts through it!
| |
| − | >>> print "'E's bleedin' demised!"
| |
| − | 'E's bleedin' demised!
| |
| − | </pre>
| |
| − | Escape sequence อื่นๆ เช่น <tt>\n</tt>, <tt>\t</tt>, หรือ <tt>\\</tt> ยังมีพฤติกรรมเหมือนกับในภาษา C ทุกประการ
| |
| − | <pre title="interpreter">
| |
| − | >>> print "PININ' for the FJORDS?!?!?!?\nWhat kind of talk is that?"
| |
| − | PININ' for the FJORDS?!?!?!?
| |
| − | What kind of talk is that?
| |
| − | >>> print "Owner:\t\tNo, no.....No, 'e's stunned!\nMr. Praline:\tSTUNNED?!?"
| |
| − | Owner: No, no.....No, 'e's stunned!
| |
| − | Mr. Praline: STUNNED?!?
| |
| − | </pre>
| |
