ผลต่างระหว่างรุ่นของ "Brainfxxx"
Jittat (คุย | มีส่วนร่วม) (หน้าที่ถูกสร้างด้วย 'ภาษา '''Brainfuck''' เป็นภาษาโปรแกรมประหลาดภาษาหนึ่ง ที่อ...') |
Jittat (คุย | มีส่วนร่วม) |
||
(ไม่แสดง 20 รุ่นระหว่างกลางโดยผู้ใช้ 2 คน) | |||
แถว 1: | แถว 1: | ||
− | ภาษา '''Brainfuck''' เป็นภาษาโปรแกรมประหลาดภาษาหนึ่ง ที่ออกแบบในปี 1993 โดย Urban Müller | + | ภาษา '''Brainfuck''' (ต่อไปจะเรียกสั้น ๆ ว่า BF) เป็นภาษาโปรแกรมประหลาดภาษาหนึ่ง ที่ออกแบบในปี 1993 โดย Urban Müller |
− | + | ในข้อนี้เราจะเขียนโปรแกรมภาษา BF ให้ทำงานต่าง ๆ ก่อนอื่นมารู้จักภาษานี้กันก่อน | |
+ | |||
+ | == ภาษา BF == | ||
+ | |||
+ | โมเดลของคอมพิวเตอร์ของภาษานี้จะมีหน่วยความจำที่ในแต่ละช่องเก็บข้อมูลขนาด 8 บิต จำนวน 30,000 ช่อง เมื่อเริ่มทุกช่องมีค่าเป็น 0 และพอยน์เตอร์สำหรับชี้ตำแหน่ง คำสั่งในภาษานี้มีทั้นสิ้น 8 คำสั่ง แต่ละคำสั่งเป็นตัวอักษรหนึ่งตัวดังตารางด้านล่าง: | ||
+ | |||
+ | {| class="wikitable" | ||
+ | |- | ||
+ | ! style="text-align:center;"|ตัวอักษร | ||
+ | !align="left"|ความหมาย | ||
+ | |- | ||
+ | |style="text-align:center"|<code>></code> | ||
+ | ||เพิ่มค่าของพอยน์เตอร์ (ขยับไปยังช่องทางขวา) | ||
+ | |- | ||
+ | |style="text-align:center"|<code><</code> | ||
+ | ||ลดค่าของพอยน์เตอร์ (ขยับไปทางซ้าย) | ||
+ | |- | ||
+ | |style="text-align:center"|<code>+</code> | ||
+ | ||เพิ่มค่าของข้อมูลที่พอยน์เตอร์ชี้อยู่ขึ้นหนึ่ง | ||
+ | |- | ||
+ | |style="text-align:center"|<code>-</code> | ||
+ | ||ลดค่าของข้อมูลที่พอยน์เตอร์ชี้อยู่ลงหนึ่ง | ||
+ | |- | ||
+ | |style="text-align:center"|<code>.</code> | ||
+ | ||พิมพ์ข้อมูลที่พอยน์เตอร์ชี้อยู่ (ดูรายละเอียดด้านล่าง) | ||
+ | |- | ||
+ | |style="text-align:center"|<code>,</code> | ||
+ | ||อ่านข้อมูลหนึ่งตัวอักษรแล้วเก็บที่ตำแหน่งที่พอยน์เตอร์ชี้อยู่ | ||
+ | |- | ||
+ | |style="text-align:center"|<code>[</code> | ||
+ | ||ถ้าข้อมูลที่พอยน์เตอร์ชี้อยู่มีค่าเป็น 0 ให้กระโดดไปยังคำสั่งที่อยู่ถัดจากวงเล็บ ] ที่จับคู่กับมัน | ||
+ | |- | ||
+ | |style="text-align:center"|<code>]</code> | ||
+ | ||(จับคู่กับวงเล็บเปิด)ถ้าข้อมูลที่พอยน์เตอร์ชี้อยู่มีค่าไม่เท่ากับ 0 ให้กระโดดกลับไปทำงานที่คำสั่งถัดจากวงเล็บ [ ที่จับคู่กับมัน | ||
+ | |} | ||
+ | |||
+ | ภาษา BF สามารถแปลงให้เป็นภาษา C ได้ไม่ยากด้วยวิธีการแปลงด้านล่าง กำหนดให้ <code>ptr</code> มี type เป็น <code>unsigned char*</code> และชี้ที่อาร์เรย์ในหน่วยความจำที่เริ่มต้นมีค่าเป็น 0 | ||
+ | {|class="wikitable" | ||
+ | |- | ||
+ | ! style="text-align:center;"|คำสั่ง | ||
+ | ! style="text-align:left;" |คำสั่งในภาษา C | ||
+ | |- | ||
+ | |style="text-align:center;"|(Program Start) || <code>char array[30000];<br />char *ptr=array;</code> | ||
+ | |- | ||
+ | |style="text-align:center;"|<code>></code> || <code>++ptr;</code> | ||
+ | |- | ||
+ | |style="text-align:center;"|<code><</code> || <code>--ptr;</code> | ||
+ | |- | ||
+ | |style="text-align:center;"|<code>+</code> || <code>++*ptr;</code> | ||
+ | |- | ||
+ | |style="text-align:center;"|<code>-</code> || <code>--*ptr;</code> | ||
+ | |- | ||
+ | |style="text-align:center;"|<code>.</code> || <code>putchar(*ptr);</code> | ||
+ | |- | ||
+ | |style="text-align:center;"|<code>,</code> || <code>*ptr=getchar();</code> | ||
+ | |- | ||
+ | |style="text-align:center;"|<code>[</code> || <code>while (*ptr) {</code> | ||
+ | |- | ||
+ | |style="text-align:center;"|<code>]</code> || <code>}</code> | ||
+ | |} | ||
+ | |||
+ | '''การปรับแต่งภาษา BF''' ในข้อนี้เพื่อให้การรับข้อมูลและอ่านข้อมูลเป็นไปได้ง่ายขึ้น เราจะไม่ใช้รหัส ASCII ในการทำงาน แต่จะเข้ารหัสข้อมูลที่ในการแสดงผลดังนี้ ข้อมูล 0 จะแทนอักขระ '@', ข้อมูล 1 - 10 จะแทนอักขระ '0' - '9', 11 - 36 แทน 'A'-'Z', 37 - 62 แทน 'a' - 'z' นอกจากนี้ ข้อมูลที่มีค่าระหว่าง 245 - 255 จะถูกแทนด้วยอักขระ <nowiki>!"$$%&'()*+,-</nowiki> ตามลำดับ การแทนรหัสนี้จะใช้ทั้งในการแสดงผลและในการอ่านข้อมูล | ||
+ | |||
+ | === ตัวอย่าง === | ||
+ | |||
+ | ==== Hello ==== | ||
+ | |||
+ | ด้านล่างเป็นโปรแกรมที่พิมพ์คำว่า Hello | ||
+ | |||
+ | ++++++++++++++++++. | ||
+ | +++++++++++++++++++++++. | ||
+ | +++++++.. | ||
+ | +++. | ||
+ | |||
+ | ถ้าจะเขียนให้อยู่ในหนึ่งบรรทัดก็ได้ | ||
+ | |||
+ | ++++++++++++++++++.+++++++++++++++++++++++.+++++++..+++. | ||
+ | |||
+ | โปรแกรมดังกล่าวอาจจะดูน่าเบื่อ เราสามารถเขียนโดยใช้ลูปได้ดังนี้ | ||
+ | |||
+ | ++++ | ||
+ | [ | ||
+ | > ++++ | ||
+ | < - | ||
+ | ] | ||
+ | > | ||
+ | ++. | ||
+ | > | ||
+ | ++++++ | ||
+ | [ | ||
+ | > ++++++ | ||
+ | < - | ||
+ | ] | ||
+ | > | ||
+ | +++++. | ||
+ | +++++++.. | ||
+ | +++. | ||
+ | |||
+ | หรือเขียนในบรรทัดเดียว | ||
+ | |||
+ | ++++[>++++<-]>++.>++++++[>++++++<-]>+++++.+++++++..+++. | ||
+ | |||
+ | เราจะมี interpreter ของภาษา BF ให้โหลด และสามารถดูโค้ด รวมถึงแก้ไขเพื่อช่วยในการ debug ได้ | ||
+ | |||
+ | ==== โปรแกรมอื่น ๆ ==== | ||
+ | |||
+ | ด้านล่างเป็นโปรแกรมที่รับค่าและพิมพ์ค่าที่เพิ่มขึ้น 1 จนกระทั่งผู้ใช้ใส่ค่า 0 (ใส่โดยป้อน @) | ||
+ | |||
+ | +,[+.,] | ||
+ | |||
+ | == งานของคุณ == | ||
+ | |||
+ | * โหลด interpreter ที่ [http://theory.cpe.ku.ac.th/~jittat/ioi/2014/bfck/ http://theory.cpe.ku.ac.th/~jittat/ioi/2014/bfck/] (แก้มาจาก https://github.com/cyberpython/Bfck/blob/master/bfck.c ) | ||
+ | |||
+ | === ปัญหาย่อยที่ 1 [5] === | ||
+ | เขียนโปรแกรมรับอักขระแทนจำนวนเต็ม 1 หลัก ที่มีค่าระหว่าง 0-8 จากนั้นพิมพ์ค่าดังกล่าวที่เพิ่มค่าขึ้น 1 | ||
+ | |||
+ | 4 | ||
+ | > 5 | ||
+ | |||
+ | ข้อมูลที่พิมพ์ออกมาแสดงด้วยบรรทัดที่ขึ้นต้นด้วย > | ||
+ | |||
+ | === ปัญหาย่อยที่ 2 [10] === | ||
+ | เขียนโปรแกรมรับอักขระแทนจำนวนเต็ม 1 หลัก สองตัว (รับทีละตัว) จากนั้นพิมพ์ผลรวม (สมมติว่าผลรวมมีค่าไม่เกิน 9) | ||
+ | |||
+ | 3 | ||
+ | 5 | ||
+ | > 8 | ||
+ | |||
+ | === ปัญหาย่อยที่ 3 [10] === | ||
+ | เขียนโปรแกรมรับอักขระแทนจำนวนเต็ม 2 หลัก สองตัว (รับทีละตัว) จากนั้นพิมพ์ผลรวม (สมมติว่าในการบวกไม่มีการทดเลขเกิดขึ้น) ด้านล่างเป็นตัวอย่างของการบวก 12 เข้ากับ 43 | ||
+ | |||
+ | 1 | ||
+ | 2 | ||
+ | 4 | ||
+ | 3 | ||
+ | > 55 | ||
+ | |||
+ | === ปัญหาย่อยที่ 4 [10] === | ||
+ | รับสตริงที่สิ้นสุดด้วย 0 (อักขระ @) เมื่อรับเสร็จแล้วพิมพ์สตริงนั้นกลับมา | ||
+ | |||
+ | a | ||
+ | b | ||
+ | Z | ||
+ | e | ||
+ | @ | ||
+ | > abZe | ||
+ | |||
+ | === ปัญหาย่อยที่ 5 [5] === | ||
+ | รับสตริงที่สิ้นสุดด้วย 0 (คืออักขระ @ และจะไม่นับ @ เป็นส่วนหนึ่งของสตริง) เมื่อรับเสร็จแล้วพิมพ์สตริงนั้นกลับมาแบบย้อนกลับ | ||
+ | |||
+ | a | ||
+ | b | ||
+ | Z | ||
+ | e | ||
+ | @ | ||
+ | > eZba | ||
+ | |||
+ | === ปัญหาย่อยที่ 6 [15] === | ||
+ | รับอักขระสองตัว ที่เป็นตัวเลขหรือตัวอักษรภาษาอังกฤษพิมพ์ใหญ่หรือพิมพ์เล็ก ถ้าตัวแรกมีค่ามากกว่าหรือเท่ากับตัวที่สองให้พิมพ์ 1 ไม่เช่นนั้นให้พิมพ์ 2 | ||
+ | |||
+ | 7 | ||
+ | a | ||
+ | > 2 | ||
+ | |||
+ | a | ||
+ | Z | ||
+ | > 1 | ||
+ | |||
+ | === ปัญหาย่อยที่ 7 [20] === | ||
+ | เขียนโปรแกรมรับอักขระแทนจำนวนเต็ม 2 หลัก สองตัว (รับทีละตัว) จากนั้นพิมพ์ผลรวม ด้านล่างเป็นตัวอย่างของการบวก 13 เข้ากับ 48 สมมติว่าผลลัพธ์เป็นเลขสองหลักเท่านั้น | ||
+ | |||
+ | 1 | ||
+ | 3 | ||
+ | 4 | ||
+ | 8 | ||
+ | > 61 | ||
+ | |||
+ | === ปัญหาย่อยที่ 8 [25] === | ||
+ | เขียนโปรแกรมรับสตริงที่ประกอบด้วยอักขระ 1 และ 0 และจบด้วย @ (ไม่นับ @ เป็นส่วนหนึ่งของสตริง) จากนั้นพิมพ์ 1 ถ้าสตริงเป็น palindrome พิมพ์ 0 ถ้าสตริงไม่เป็น palindrome | ||
+ | |||
+ | 1 | ||
+ | 1 | ||
+ | 0 | ||
+ | 1 | ||
+ | 1 | ||
+ | @ | ||
+ | > 1 | ||
+ | |||
+ | 1 | ||
+ | 1 | ||
+ | 0 | ||
+ | @ | ||
+ | > 0 |
รุ่นแก้ไขปัจจุบันเมื่อ 13:56, 2 กรกฎาคม 2557
ภาษา Brainfuck (ต่อไปจะเรียกสั้น ๆ ว่า BF) เป็นภาษาโปรแกรมประหลาดภาษาหนึ่ง ที่ออกแบบในปี 1993 โดย Urban Müller
ในข้อนี้เราจะเขียนโปรแกรมภาษา BF ให้ทำงานต่าง ๆ ก่อนอื่นมารู้จักภาษานี้กันก่อน
เนื้อหา
ภาษา BF
โมเดลของคอมพิวเตอร์ของภาษานี้จะมีหน่วยความจำที่ในแต่ละช่องเก็บข้อมูลขนาด 8 บิต จำนวน 30,000 ช่อง เมื่อเริ่มทุกช่องมีค่าเป็น 0 และพอยน์เตอร์สำหรับชี้ตำแหน่ง คำสั่งในภาษานี้มีทั้นสิ้น 8 คำสั่ง แต่ละคำสั่งเป็นตัวอักษรหนึ่งตัวดังตารางด้านล่าง:
ตัวอักษร | ความหมาย |
---|---|
>
|
เพิ่มค่าของพอยน์เตอร์ (ขยับไปยังช่องทางขวา) |
<
|
ลดค่าของพอยน์เตอร์ (ขยับไปทางซ้าย) |
+
|
เพิ่มค่าของข้อมูลที่พอยน์เตอร์ชี้อยู่ขึ้นหนึ่ง |
-
|
ลดค่าของข้อมูลที่พอยน์เตอร์ชี้อยู่ลงหนึ่ง |
.
|
พิมพ์ข้อมูลที่พอยน์เตอร์ชี้อยู่ (ดูรายละเอียดด้านล่าง) |
,
|
อ่านข้อมูลหนึ่งตัวอักษรแล้วเก็บที่ตำแหน่งที่พอยน์เตอร์ชี้อยู่ |
[
|
ถ้าข้อมูลที่พอยน์เตอร์ชี้อยู่มีค่าเป็น 0 ให้กระโดดไปยังคำสั่งที่อยู่ถัดจากวงเล็บ ] ที่จับคู่กับมัน |
]
|
(จับคู่กับวงเล็บเปิด)ถ้าข้อมูลที่พอยน์เตอร์ชี้อยู่มีค่าไม่เท่ากับ 0 ให้กระโดดกลับไปทำงานที่คำสั่งถัดจากวงเล็บ [ ที่จับคู่กับมัน |
ภาษา BF สามารถแปลงให้เป็นภาษา C ได้ไม่ยากด้วยวิธีการแปลงด้านล่าง กำหนดให้ ptr
มี type เป็น unsigned char*
และชี้ที่อาร์เรย์ในหน่วยความจำที่เริ่มต้นมีค่าเป็น 0
คำสั่ง | คำสั่งในภาษา C |
---|---|
(Program Start) | char array[30000];
|
> |
++ptr;
|
< |
--ptr;
|
+ |
++*ptr;
|
- |
--*ptr;
|
. |
putchar(*ptr);
|
, |
*ptr=getchar();
|
[ |
while (*ptr) {
|
] |
}
|
การปรับแต่งภาษา BF ในข้อนี้เพื่อให้การรับข้อมูลและอ่านข้อมูลเป็นไปได้ง่ายขึ้น เราจะไม่ใช้รหัส ASCII ในการทำงาน แต่จะเข้ารหัสข้อมูลที่ในการแสดงผลดังนี้ ข้อมูล 0 จะแทนอักขระ '@', ข้อมูล 1 - 10 จะแทนอักขระ '0' - '9', 11 - 36 แทน 'A'-'Z', 37 - 62 แทน 'a' - 'z' นอกจากนี้ ข้อมูลที่มีค่าระหว่าง 245 - 255 จะถูกแทนด้วยอักขระ !"$$%&'()*+,- ตามลำดับ การแทนรหัสนี้จะใช้ทั้งในการแสดงผลและในการอ่านข้อมูล
ตัวอย่าง
Hello
ด้านล่างเป็นโปรแกรมที่พิมพ์คำว่า Hello
++++++++++++++++++. +++++++++++++++++++++++. +++++++.. +++.
ถ้าจะเขียนให้อยู่ในหนึ่งบรรทัดก็ได้
++++++++++++++++++.+++++++++++++++++++++++.+++++++..+++.
โปรแกรมดังกล่าวอาจจะดูน่าเบื่อ เราสามารถเขียนโดยใช้ลูปได้ดังนี้
++++ [ > ++++ < - ] > ++. > ++++++ [ > ++++++ < - ] > +++++. +++++++.. +++.
หรือเขียนในบรรทัดเดียว
++++[>++++<-]>++.>++++++[>++++++<-]>+++++.+++++++..+++.
เราจะมี interpreter ของภาษา BF ให้โหลด และสามารถดูโค้ด รวมถึงแก้ไขเพื่อช่วยในการ debug ได้
โปรแกรมอื่น ๆ
ด้านล่างเป็นโปรแกรมที่รับค่าและพิมพ์ค่าที่เพิ่มขึ้น 1 จนกระทั่งผู้ใช้ใส่ค่า 0 (ใส่โดยป้อน @)
+,[+.,]
งานของคุณ
- โหลด interpreter ที่ http://theory.cpe.ku.ac.th/~jittat/ioi/2014/bfck/ (แก้มาจาก https://github.com/cyberpython/Bfck/blob/master/bfck.c )
ปัญหาย่อยที่ 1 [5]
เขียนโปรแกรมรับอักขระแทนจำนวนเต็ม 1 หลัก ที่มีค่าระหว่าง 0-8 จากนั้นพิมพ์ค่าดังกล่าวที่เพิ่มค่าขึ้น 1
4 > 5
ข้อมูลที่พิมพ์ออกมาแสดงด้วยบรรทัดที่ขึ้นต้นด้วย >
ปัญหาย่อยที่ 2 [10]
เขียนโปรแกรมรับอักขระแทนจำนวนเต็ม 1 หลัก สองตัว (รับทีละตัว) จากนั้นพิมพ์ผลรวม (สมมติว่าผลรวมมีค่าไม่เกิน 9)
3 5 > 8
ปัญหาย่อยที่ 3 [10]
เขียนโปรแกรมรับอักขระแทนจำนวนเต็ม 2 หลัก สองตัว (รับทีละตัว) จากนั้นพิมพ์ผลรวม (สมมติว่าในการบวกไม่มีการทดเลขเกิดขึ้น) ด้านล่างเป็นตัวอย่างของการบวก 12 เข้ากับ 43
1 2 4 3 > 55
ปัญหาย่อยที่ 4 [10]
รับสตริงที่สิ้นสุดด้วย 0 (อักขระ @) เมื่อรับเสร็จแล้วพิมพ์สตริงนั้นกลับมา
a b Z e @ > abZe
ปัญหาย่อยที่ 5 [5]
รับสตริงที่สิ้นสุดด้วย 0 (คืออักขระ @ และจะไม่นับ @ เป็นส่วนหนึ่งของสตริง) เมื่อรับเสร็จแล้วพิมพ์สตริงนั้นกลับมาแบบย้อนกลับ
a b Z e @ > eZba
ปัญหาย่อยที่ 6 [15]
รับอักขระสองตัว ที่เป็นตัวเลขหรือตัวอักษรภาษาอังกฤษพิมพ์ใหญ่หรือพิมพ์เล็ก ถ้าตัวแรกมีค่ามากกว่าหรือเท่ากับตัวที่สองให้พิมพ์ 1 ไม่เช่นนั้นให้พิมพ์ 2
7 a > 2
a Z > 1
ปัญหาย่อยที่ 7 [20]
เขียนโปรแกรมรับอักขระแทนจำนวนเต็ม 2 หลัก สองตัว (รับทีละตัว) จากนั้นพิมพ์ผลรวม ด้านล่างเป็นตัวอย่างของการบวก 13 เข้ากับ 48 สมมติว่าผลลัพธ์เป็นเลขสองหลักเท่านั้น
1 3 4 8 > 61
ปัญหาย่อยที่ 8 [25]
เขียนโปรแกรมรับสตริงที่ประกอบด้วยอักขระ 1 และ 0 และจบด้วย @ (ไม่นับ @ เป็นส่วนหนึ่งของสตริง) จากนั้นพิมพ์ 1 ถ้าสตริงเป็น palindrome พิมพ์ 0 ถ้าสตริงไม่เป็น palindrome
1 1 0 1 1 @ > 1
1 1 0 @ > 0