Python Programming/Classes
- ส่วนนี้ลอกมาจาก การโปรแกรมเชิงวัตถุในไพทอน ของ จิตรทัศน์ ฝักเจริญผล
ภาษา Python รองรับการโปรแกรมเชิงวัตถุในรูปแบบที่ค่อนข้างจำกัด ยกตัวอย่างเช่น ภาษาไม่มีกระบวนการจัดการซ่อนข้อมูลที่สมบูรณ์นัก อย่างไรก็ตามเนื่องจากภาษา Python เป็นภาษาเชิงพลวัติทำให้เราได้ความคล่องตัวหลาย ๆ อย่างกลับมาแทน ในส่วนนี้เราจะได้ศึกษาเกี่ยวกับเรื่องดังกล่าว
คลาส
เราสามารถประกาศคลาส Dog พร้อมด้วยเมท็อด bark ได้ดังนี้
>>> class Dog: ... def bark(self): ... print "Box box"
เราสร้าง object ของคลาส Dog โดยเรียก
>>> dang = Dog()
เมื่อเราสั่ง dang.bark() เราจะเห็นสตริง Box box ถูกพิมพ์ออกมา
>>> dang.bark() Box box
วัตถุของเราสามารถมีคุณลักษณะ (attribute) ได้ โดย attribute ในภาษาไพทอนจะมีลักษณะคล้าย public field ของภาษา C หรือ Java เราสามารถสั่ง
>>> dang.age = 100
เพื่อกำหนดค่าให้กับคุณลักษณะ age ของวัตถุ dang ได้
สังเกตว่าเรา ไม่จำเป็น ต้องประกาศไว้ล่วงหน้าว่าวัตถุของคลาส Dog จะมีคุณลักษณะใดบ้าง อย่างไรก็ตามถ้าเราเรียกใช้คุณสมบัติที่ไม่เคยประกาศมาก่อนจะเกิดข้อผิดพลาดขึ้น เช่น
>>> dang.speed Traceback (most recent call last): File "<stdin>", line 1, in <module> AttributeError: Dog instance has no attribute 'speed'
สังเกตเมท็อด bark ในเมท็อดดังกล่าวมีการระบุอาร์กิวเมนต์ self ที่ไม่ได้เรียกใช้เอาไว้ อาร์กิวเมนต์ดังกล่าวจะอ้างถึงวัตถุที่เรียกใช้เมท็อดดังกล่าวอยู่ ยกตัวอย่างเช่น เมื่อเราสั่ง d.bark() อาร์กิวเมนต์ self จะอ้างไปยังวัตถุ d ให้อัตโนมัติ
ดังนั้นเราสามารถอ้างถึงคุณลักษณะของวัตถุผ่านทางอาร์กิวเมนท์นี้ ยกตัวอย่างเช่น เราสามารถเขียนเมท็อด say_age ซึ่งพิมพ์อายุของวัตถุคลาส Dog ได้เป็น
def say_hello(self): print 'Hello, I am', self.age, 'years old.'
อย่างไรก็ตาม ถ้าวัตถุนั้นไม่มีคุณลักษณะ age เมท็อดดังกล่าวจะสร้างความผิดพลาดเมื่อทำงาน เราสามารถกำหนดให้มีการระบุค่าเริ่มต้นของวัตถุในคลาสได้เมื่อสร้างวัตถุ ขึ้น โดยเขียนเมท็อด __init__ พิจารณาตัวอย่างคลาส Dog ที่สมบูรณ์ขึ้นด้านล่างนี้
>>> class Dog: ... def __init__(self,name,age): ... self.name = name ... self.age = age ... def say_hello(self): ... print 'Hello, my name is', self.name ... def say_age(self): ... print 'I am', self.age, 'years old'